دوباره عرض ارادت كنم به ساحت زينب(س)
به پاي دل بروم با شما زيارت زينب(س)
گل است و باغ ولايت ز مقدمش شده گلشن
كه رشك غنچه و گلها شده لطافت زينب(س)
بگو كه ام ابيهاست يا كه زينب كبراست
و يا چو ام ابيها شده شباهت زينب(س)
گشود لب به سخن، گوهر از دهانش ريخت
كه برده ارث ز حيدر(ع) فصاحت زينب(س)
چنان به پيش خدا دارد او مقام و وجاهت
كه داشت هاجر و مريم سر ارادت زينب(س)
تمام عمر نشد ترك از او نماز شبي هيچ
ملائكه همه مجذوب اين عبادت زينب(س)
بتول(س) مادر زينب(س) و مرتضي پدر اوست
حسد برند ملائك به اين سعادت زينب(س)
تمام هستي خود را دهد به راه حسينش
كه عالمي بشود مات از اين سخاوت زينب(س)
اگر كه بر سر ني خواند آيه ها ي خدا را
حسين(ع) نغمه سرا بود با تلاوت زينب(س)
به سوي نعش حسيني كه قبله گاه شد آن روز
نماز عشق به پا بود با امامت زينب(س)
به راه شام اگر چه به بند غصه و غم بود
بداد درس رهايي به ما اسارت زينب(س)
پيام آور وحي حراي كرب و بلا اوست
و انبياء همه حيران اين رسالت زينب(س)
درباره این سایت