دل از ولادت مولود عشق مسرور است
به خنده لب بگشائيد موسم سور است
بنوش باده ز جامش هر آنچه مقدور است
«ميان ارض و سما بزم شادي و شور است
به روي دست نبي(ص) آيه‌هايي از نور است»
امير عشق زند بوسه ساغر خود را
كند نظاره به صد شوق كوثر خود را
بتول(س) مي نگرد ماه انور خود را
«بغل گرفته نبي(ص) سبط اکبر خود را
و ان يکاد بخوان، چشم ابتران شور است»
امير عشق مكرر به گوش او مي گفت:
به شوق حضرت مادر به گوش او مي گفت:
به صبح و شام پيمبر(ص) به گوش او ميگفت:
به سبك سوره ي كوثر به گوش او مي گفت:
«خوشا به حال رسولي که با تو محشور است»
به آيه هاي خداي كريم تفسيرند
به شب به راز و نياز و به روز چون شيرند
كنار سفره ي مولا گرسنگان سيرند
«به رزق خوان حسن(ع) عالمي نمک گيرند
عزيز حضرت زهرا “کريم” مشهور است»
به غير آل علي(ع) دلستان نمي خواهيم
به غير باغ حسن(ع) گلستان نمي خواهيم
به كوي عشق كه نام و نشان نمي خواهيم
«زدست هيچ کسي لقمه نان نمي‌خواهيم
کرامت حسني با مزاجمان جور است»
به چهره نور خدا برترين نشانه ي ماست
به لب نواي حسن(ع) بهترين ترانه ي ماست
دم از ولاي حسن(ع) ورد عاشقانه ي ماست
«گداي کوي کريميم و نان بهانه‌ي ماست
نظر به منظر جانان مراد و منظور است»
به دام زلف سياهش اگر گرفتاريم
اگر كه در ره او مرد جنگ و پيكاريم
اگر كه در طلبش بيقرار و تب داريم
«به قبر خاکي او سايبان بدهکاريم»
هزار حيف ز ما قبر خاكي اش دور است
درباره این سایت