غزل عاشقانه اي براي تو

جلوه كردي و دل و ديده مسخّر كردي
 خويش را ترجمه ي سوره كوثر كردي

چشمه ي چشم تو جاري شده بر خاك دلم
با گلاب نفست، غمزده قمصر كردي

عوض دل تو به من هر دو جهان بخشيدي
هيچ بودم، توام اينگونه توانگر كردي

من كه از خاكم و در خاك فرو خواهم شد
تو مرا با دم گرمت زر و زيور كردي

روزگارم  ز فراق تو شب ظلمت بود
  آمدي شام سيه را تو منور كردي

زندگي بي رخ تو بوي جهنم مي داد
زندگي را تو چه خوشرنگ و معطر كردي

من بي مايه كه باشم كه دم از عشق زنم
تو مرا شيفته ي آل پيمبر(ص) كردي

چشمه ي چشم تو سرچشمه ي پاكي ها بود
تو از آن چشمه مرا پاك و مطهر كردي

جلوه اي كردي و بردي دل و دينم را تو
همه ساعات مرا ساعت م كردي

من به وصف تو چه گويم كه تو ايمان مني
تو هماني كه مرا شيعه ي حيدر(ع) كردي