شعر ولادت حضرت شاه عبدالعظيم حسني

وقتي خداي ما خداوند رحيم است
در دل اگر حب ولايت از قديم است
يا آن كه لب مشغول ذكر يا كريم است
وقتي كه دل با حضرت عبدالعظيم است

ما شادمان از مقدم عبدالعظيميم
شاكر به درگاه خداوند رحيميم

در هر نفس كار مسيحا مي كند او
باغ ولايت را شكوفا مي كند او
ري را پر از شور و تمنا مي كند او
هر شيعه را غرق تولا مي كند او

صحن و سراي او بهشت جاودان است
ميعادگاه صبح و شام عاشقان است

تسبيح گوي حضرت پروردگار است
پرهيزگار و با خدا و رستگار است
ثابت قدم در راه حق و استوار است
او بر سر هر شيعه تاج افتخار است

ما خاك بوسان حريم پاك اوئيم
ما عاشقيم و جمله سينه چاك اوئيم

هم تاج سر هم بر سر ما سايبان شد
از يمن ميلادش دل ما شادمان شد
مست از مي نابش همه پير و جوان شد
غم رفت و شور و شوق و شادي جاودان شد

او عهد با دلدار دارد تا قيامت
مانند مولايش حسن(ع) دارد كرامت

از مقدم خود عشق و ايمان آفريده
او از براي شيعيان جان آفريده
بر درد ما دارو و درمان آفريده
او در كوير دل گلستان آفريده

او از خدا تقديم ما ايرانيان شد
ايران ما هم تاج فخر اين جهان شد

ياد آور كرب و بلا صحن و سرايش
 عزت به او داده بدون شك خدايش
شاهان عالم ريزه خوارند و گدايش
چشم اميد ما به الطاف و عطايش

هم ريزه خوار سفره ي احسان اوئيم
هم تا قيامت بر سر پيمان اوئيم

شكر خدا ما زائران كوي اوئيم
ما جملگي دلدادگان كوي اوئيم
از جان و دل ما عاشقان كوي اوئيم
مستيم و جمله مي كشان كوي اوئيم

در مقدمش شاديم و سرگرم سروريم
شاكر به درگاه خداوند غفوريم